Rozterki pożądania Trochę o filmie

Posted by Lasonya on January 4th, 2021

Powiedzieć, że "Rozterki pożądania" wspominają o łechtaczce, to nic nie powiedzieć. Choć centrum dokumentu zajmuje narząd płciowy, którego firmy nie wolno publicznie wymawiać, to oprócz wyciągu z dobrze poprowadzonej lekcji biologii dostajemy polifoniczny artykuł o narzędziu zdobywania władzy, stymulatorze wyobraźni, znaku czasów, papierku lakmusowym ludzkiej obyczajowości oraz źródle przyjemności, głów i odporności. Po seansie aż dziw bierze, że tak również mamy odwagę odpalić tę informacyjną bombę. Właśnie głód rozmowy o łechtaczce i przyległościach jest istotną motywacją odpowiadającej za wszelkie przedsięwzięcie Marii Finitzo.

Podobny głód doskwiera jej bohaterkom. Poznajemy biolożkę badającą wpływ płci na zaburzenia neurologiczne, projektantkę ekskluzywnych gadżetów erotycznych dla kobiet, kulturoznawczynię wykorzystującą się historią wstydu oraz satysfakcji seksualnej, artystkę wizualną tworzącą na piedestale kobiecą rozkosz. Ich wieloletnie zajęcie w obalanie stereotypów na punkt własnego mięsa oraz chcenia przeplatają historie kilku dziewczyn: feministki-striptizerki z katolickiej rodziny, odkrywającej własne ciało poetki, pakistańskiej muzułmanki po rozwodzie czy stand-uperki na co dzień działającej w zawodu zdominowanym przez facetów. Doświadczenie vs dojrzewanie; bycie na domowych warunkach vs wypracowywanie samoświadomości – to połączenia proste, przejrzyste i oczywiście wkomponowane w ścisłą tkankę filmu. Mikroskala służy amerykańskiej (lecz umówmy się, nie tylko amerykańskiej) skali makro, a brak pruderii, narracyjny luz i szacunek oraz empatia dla bohaterek oddają się pogodzić ze społecznym zaangażowaniem reżyserki.

Dobry jest obecny związek krwi oraz jakości, głów oraz wyznań, zawodów oraz zainteresowań. Jeśli wymagali jednak narzekać na politykę tożsamości tudzież polityczną poprawność reżyserki, kolejne bohaterki zaraz zbiją was z tropu. Żadnej spośród nich nie sposób bowiem odmówić umiejętności samostanowienia oraz samorealizacji. Żadna nie domaga się współczucia. Każda mówi za siebie, a wszystkie mówią jednym głosem. Owa różnorodność ma zamiar, bo unaocznia to, co wspólne, pokazując, że osobą można istnieć na mnóstwo sposobów.

Ustami i modelem swoich bohaterek Finitzo pokrótce ukazuje relacje między mięsem i instytucją, to, jak forma oraz nauka oddziałują na seksualność natomiast na język, jakim o niej występujemy, natomiast to, jak dużo mitów i kłamstw na temat kobiet konserwuje debata wspólna (z środowiskami na czele). Sporo tego. Może więc wynika intensywność walki bohaterek nie jedynie o prawdę, ale najpierw, po prostu, o możliwość zabrania głosu. Z wieków łechtaczkowe tabu – rozpocząwszy od podręczników anatomii, przez szkolną edukację (lub jej wada), kończąc na środowiskach społecznościowych – podkłada nogę kobietom. Skoro przy nogach jesteśmy: wiedzieliście, że mężczyzna postawił stopę na Miesiącu trzy dekady przed wyodrębnieniem anatomii całej łechtaczki? https://filmyzlektorem.pl/

Gdy dają o sobie znać podobne paradoksy i kurioza, wtedy oddziaływanie "Rozterek pożądania" jest najdokładniejsze. Najsłabsze, jak do łańcuszka kontekstów wnika chaos: niektórych poruszonych problemów ze świecą ponownie szukać, o pewnych bohaterkach się zapomina. Na brzegu pojawia się Donald Trump, figura męskiej drapieżności i powód do wykrzyczenia gniewu solidarności. Wtedy (ale tylko wtedy) film trąci motywacyjnym banałem. Dyskutować również można nad brakiem walk z konserwatywnym przeciwnikiem czy męską przyjemnością.

Nieco naddatkowa całość pośrednio mówi jednak o tym, jak wiele jako społeczeństwa (amerykańskie, polskie) również nie obgadaliśmy i ile pracy również przed nami. W końca, gdzie edukacja seksualna wywołuje zgorszenie, próbujące wypełnić błąd w klasie również wiedze "Rozterki pożądania" mogą korzystać cudownie wyzwalające właściwości. Dla przyszłych materiał będzie grał trochę jak kropla – drążąca skałę w obiegu festiwalowym, lecz daleka od mainstreamu rozmów o kobiecej przyjemności. Tak czy inaczej, penisokracji dziękujemy, przyszedł czas łechtaczek.